Shtylla e pare e fese Islame Dëshmia ( Shehadeti )

Shtylla e pare e Fese Islame i cili duhet thene domosdoshmerisht nese do qe ta pranosh Fene Islame.

Eshhedeu en la ilahe il lallah ve eshhedeu enne muhammeden abduhu ve resuluhu

La ilahe ila Allah


(La ilahe ilallah) çelësi i xhenetit, por çdo çelës i ka dhëmbët e tij, e nëse vjen me çelësin i cili i posedon dhëmbët e hap, e nëse jo nuk do të kesh mundësi për të e hapur.
E dhëmbët e këtij çelësi këtu janë kushtet e fjalës (La ilahe ilallah) që vijojnë:

1.Kuptimi i domethënies:

E ajo është mohimi i gjithë adhuruesve tjerë, dhe njëshmëria e Allahut dhe se ai është i vetmi që meriton të adhurohet.
Thotë Allahu subhanehu ue teala: “Dije se s’ka zot tjetër” dmth ska adhurues në qiell dhe tokë që meriton adhurimin pos tij. Gjithashtu thotë i dërguari alejhi selam: (Kush vdes dhe e din se Allahun është një hy në xhenet) Transmeton Muslimi.

2.Sigurimi i cili e heq dyshimin.

Kështu pra që të jetë zemra e qartë jo e dyshimtë.
Thotë Allahu subhanehu ue teal: “Besimtarë janë vetëm ata që besuan All-llahut, të dërguarit të Tij, e mandej nuk dyshuan” (el-Huxhurat.15)
Thotë i dërguari alejhi selam: ( Dëshmoj se ska Zot tjetër pos Allahut, dhe se unë jam i dërguar i tij nuk e takon robi me këtë Allahun pa dyshuar e të mos e ndaloj nga zjarri) Transmeton Muslimi.

3.Pranimi i asaj që ka për qëllim kjo fjalë me gojë dhe zemër:

Thotë Allahu subhanehu ue teala kur flet për mushrikët: “Për arsye se kur u thuhej atyre: “Nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut, ata e mbanin veten lart. Dhe thoshin: “A do t’i braktisim ne zotat tanë për një poet të çmendur?” (Safat.35-36)
Thotë i dërguari alejhi selam: ( Jam urdhëruar që ti luftojë njerëzit derisa të dëshmojnë se s’ka Zot tjetër pos Allahut, e kush thotë dëshminë e ka mbrojtur nga unë gjakun dhe pasurin dhe veten e tij, pos me hakun e islamit dhe llogaria e tij është tek Allahu) Transmetojnë Buhari dhe Muslimi.

4.Drejtimi dhe dorëzimi në atë që të drejton ajo:

Thotë Allahu subhanehu ue teala: “Dhe, kthehuni te Zoti juaj dhe përuljuni Atij” (Zumer.45)


5.Vërtetimi i cili e heq përgënjeshtrimin

E ajo është kur të e thotë me vërtetim nga zemra e tij.
Thotë Allahu subhanehu ue teala: “Elif, Lamë, Mimë. A menduan njerëzit të thonë: Ne kemi besuar, e të mos vihen në sprovë? Ne i sprovuam ata që shin para tyre, ashtu që All-llahu gjithqysh do t’i dallojë ata që e thanë të vërtetën do t’i dallojë dhe gënjeshtarët” (Ankebut.1-2-3)
Thotë i dërguari alejhi selam: (S’ka kush që dëshmon se Allahu është një dhe se Muhamedi është i dërguari i tij duke thënë me vërtetim nga zemra përveç të e bëjë të ndaluar nga zjarri) Transmeton Buhari dhe Muslimi.

6.Sinqeriteti:

E ajo është bërja e veprave me nijet të pastër nga gjitha dyshimet e shirkut. Thotë Allahu subhanehu ue tela: “E duke qenë se ata nuk ishin të urdhëruar me tjetër, pos që ta adhuronin Allahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij”
Thotë i dërguari alejhi selam: (Njerëzit më të gëzuar për ndërmjetsimin tim janë kush than Lailahe ilallah me sinqeritet nga zemra, apo shpirti) Transmeton Buhari, dhe thotë gjithashtu i dërguari alejhi selam: ( Me të vërtet se Allahu ia ka ndaluar zjarrin atyre që thonë: Lailahe ilallah duke shpresuar me atë fytyrën e Allahut aze ue xhel) Transmeton Muslimi.

7.Dashuria e kësaj fjale të bukur:

Gjithashtu edhe asaj që argumenton kjo fjalë, dhe pasuesit e saj që veprojnë me këtë dhe janë të përkujdesëm në kushtet e saj, dhe urrejtja kush i vepron negacionet e kësaj.
Thotë Allahu subhanehu ue teala: “E nga njerëzit ka asi që në vend të Allahut besojnë idhujt, që i duan (i madhërojnë) ata, sikur (që besimtarët e vërtetë e duan) Allahun,po dashuria e atyre që besuan Allahun është shumë më e fortë” (Bekare.165)
Thotë i dërguari alejhi selam: (Tri gjëra kush i posedon gjen ëmbëlsirën e besimit (imanit): Të jetë Allahu dhe i dërguari më të dashur tek ai se gjithçka tjetër, dhe të e dojë personin vetëm për hir të Allahut, dhe të urrej të kthehet në kufr pasi që e ka shpëtuar Allahu prej tij, sikur që urren që të gjuhet në zjarr) Transmeton Buhari dhe Muslimi

8.Të Mohoj (bëje kufr) Tagutët:

E ajo është çdo gjë që adhurohet pos Allahut subhanehu ue teala, dhe të besoj Allahun Zot dhe adhurues i cili me të vërtet është që meriton adhurimin.
Thot Allahu subhanehu ue teala: “Në fe nuk ka dhunë. Është sqaruar e vërteta nga e kota. E kush nuk i beson të pavërtetat, e i beson All-llahut, ai është kapur për lidhjen më të fortë, e cila nuk ka këputje. All-llahu është dëgjues i dijshëm.” (Bekare.256)
Thotë i dërguari Alejhi selam: (Kush thotë Lailahe ilallah, dhe mohon gjithçka që adhurohet pos Allahut i bëhet Haram pasuria dhe gjaku) Transmeton Muslimi

Muhamed Resulullah


Besimi se ai është i dërguar prej Allahut, dhe të besojmë në atë që ka lajmëruar, dhe të respektojmë në atë që ka urdhëruar, dhe të ndalemi nga ajo që na ka ndaluar dhe ka urrejtur, dhe të e adhurojmë ashtu siç na ka urdhëruar, dhe se është vula e pejgamberëve dhe se pejgamberllëku i tij është i përgjithshëm për të dy botratë.

Lartësimi (ngritja) i Pejgamberit alejhi selam dhe ndalimin e ndalesave tija dhe përmbajtja e sheriatit tij është aroma e vërtet nga domethënia e kësaj dëshmie.
E kjo është nga respektimi i urdhrave të Allahut tebarek ue teala i cili e ka dërguar për njerëzit të gjithë përgëzues dhe këshillues dhe thirrës te Allahu me emrin e tij dhe dritë e ndriçuar.

Obligimi ynë ndaj Pejgamberit Alejhi selam:

1.Besimi ndaj pejgamberit alejhi selam:


Thotë Allahu Subhanehu ue teala: {E ai (Pejgamberi) nuk flet nga mendja e tij.}(Nexhm.3)

2.Pasimi i të dërguarit alejhi selam.

Thotë Allahu Subhanehu ue teala: {Thuaj: Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu të ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaj}(Ali imran.3)
Thotë Aëëahu subhanehu ue tela: {Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahu}(Ehzab.21)
Thotë Allahu subhanehu ue teala: {Thuaj (Muhammed): “O ju njerëz! Unë jam i dërguari i Allahut te të gjithë ju. Allahut që vetëm i Tij është sundimi i qiejve e i tokës, s’ka të adhuruar tjetër pos Tij; Ai jep jetë dhe Ai jep vdekje, pra besoni Allahun dhe të dërguarin e Tij, pejgamberin e pashkolluar, që beson Allahun dhe shpalljet e Tij, ndiqnie rrugën e tij që ta gjeni të vërtetën. (El-Eëraf.158)

3.Obligimi i dashurisë së tij salallahu alejhi ue selam.

Thotë Allahu subhanehu ue teala: { Thuaj (o i dërguar): “Në qoftë se etërit tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se All-llahu, se i dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë, pritni derisa All-llahu të sjellë vendimin e Tij. All-llahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur.}
Thotë i dërguari alejhi selam: “Nuk beson (nuk i plotësohet imani) asnjërit prej jush deri sa të jem më i dashur se baba i tij dhe fëmija i tij dhe gjithë njerëzit.” Transmeton Buhari

4.Adhurimi i Allahut me atë (sheriatin) ka sjell i dërguari alejhi selam:

Thotë Allahu subhanehu ue teala: { E ai (Pejgamberi) nuk flet nga mendja e tij}(Nexhm.3)
Ka thënë i dërguari alejhi selam: “Kush vepron vepër që s’është në të udhëzimi ynë ajo është e kundërshtuar (jo e pranuar)” Transmeton Muslimi
Thotë Allahu subhanehu ue teala: { Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur Allahut, e kush e refuzon}(Nisa 80).

5.Largimi nga ofendimi i tij salallahu alejhi ue selam:

Thotë Allahu subhanehu ue teala: { Ka prej tyre që e ofendojnë Pejgamberin e thonë: “Ai është bërë vesh (beson çka dëgjon)”. Thuaj: “Ai është vesh i të mirës suaj (dëgjon të mirën dhe vepron e jo të keqen), ai beson Allahun (çka i thotë), u zë besë besimtarëve dhe është mëshirues për ata që besuan nga mesi juaj, e ata që nuk e lënë të qetë të dërguarin e Allahut, ata kanë dënim të dhembshëm}(Tewbe.61)

Ofendimi i cili ka për qëllim këtu: ajo është çdo gjë ndaj tij, në personalitetin e tij, apo në atë që ka ardhur prej Allahut subhanehu ue teala, apo ne sunetin e tij, apo ne familjarët e tij, apo ne grat e tij nënat e besimtarëve apo në sahabet (shokët) e tij të lart.



6. Madhërimi dhe mëshira( Salete dhe selame) ndaj tij alejhi selam:

Thotë Allahu subhanehu ue teala: {Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin}(Ehzab.56)
Transmetohet Nga Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur me të) se pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Kush më madhëron (qonë salat) mua njëherë , e madhëron Allahu atë dhjetë herë” Transmeton Muslimi

Mënyra e madhërimit të dërguarit alejhi selam:

Nga Hadithi i Kaëb ibn Axhre: “Thuani: Allahume Sali ala Muhamedin ue ala ali Muhamedin kema salejte ala Ibrahijme ue ala ali Ibrahime Ineke Hamijdun Mexhijd,Allahume barik ala Muhamedin ue ala ali Muhamedin kema barekte ala ali Ibrahime ue ala ali Ibrahijme ineke Habijdun Medhijd.” Transmeton Buhari .

Disa fjalë për “LA ILAHE IL-LALL-LLAH”
Falenderimi i takon All-llahut, që është i vetëm; paqja dhe shpëtimi i Tij qofshin mbi profetin Muham-med, që nuk ka tjetër pas tij, mbi familjen dhe shokët e tij.
“LA ILAHE IL-LALL-LLAH”
(Nuk ka Zot tjetër, pos All-llahut)
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Atëherë, dije se nuk ka Zot tjetër pos All-llahut,…”. Suretu Muham-med, ajeti 19.
Thotë i dërguari i All-llahut (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të): “Kush vdes, duke e ditur se nuk ka të adhuruar të vërtetë, veç All-llahut, hyn në xhen-net”.
Ky njësim patjetër duhet të bie e të burojë nga zemra, dhe ajo duhet ta dijë atë e të punojë me ato gjëra që janë në pajtim me këtë. Për këtë dituri na urdhëron All-llahu i lartësuar, sepse ajo është dituria për njësimin e Tij. Ajo është detyrë e domosdoshme për çdo musliman (për çdo njeri) dhe nuk përjashtohet nga kjo asnjë nga krijesat, çfarëdo qoftë ajo.
Rruga e dijes për njësimin (nuk ka të adhuruar të vërtetë veç All-llahut) ka këto kushte:

1- Më e madhja: të mendojë njeriu për emrat, cilësitë dhe veprat e All-llahut të lartësuar, të cilat tregojnë plotësimin dhe madhështinë e Tij. Për këtë adhurim të Zotit njeriu duhet të përpiqet me të gjitha mundësitë.
All-llahu është Ai, i Cili meriton çdo lavd, falenderim, madhështi dhe bukuri.

2- Të dijë se All-llahu i lartësuar është i vetëm në adhurim, është Ai, i Cili vendos vetë për gjithë krijesat.

3- Të dijë se All-llahu është i vetëm (nuk ka shok) për mirësitë e jashtme dhe të brendshme fetare dhe jetësore dhe kjo ka lidhje me zemrën.

4- Të shikojë dhe të dëgjojë për mirësitë dhe ndihmën e shpejtë, të cilat ua zbret All-llahu i lartësuar të dashurve të tij, si dhe për ndëshkimin që u jep armiqve (politeistëve).
Kjo dije është thirrje që All-llahu është Një, dhe vetëm Ai meriton të adhurohet.

5- Të njohë cilësitë e idhujve, të cilat disa i marrin për zota dhe i adhurojnë bashkë me All-llahun. Këto idhuj janë të mangët nga të gjitha anët dhe të varfër. Ato (idhujt) nuk kanë pushtet që të bëjnë as mirë e as keq. Ato nuk kanë në dorë as jetë, as vdekje dhe as ringjallje. Ato nuk mund të ndihmojnë dhe as t’i bëjnë dobi as edhe një grimce të vogël (atomi). Ato nuk mund të afrojnë të mirën dhe as të largojnë të keqen.
Dhe për këtë është e domosdoshme të dimë që All-llahu është Një, që nuk ka të adhuruar të vërtetë veç Tij dhe të gjitha adhurimet e tjera janë të kotë, të pavlerë dhe nuk lejohen.

6- Të dijë se të gjitha librat e zbritur nga All-llahu i lartësuar për tek profetët, vërtetojnë njësimin e All-llahut.

7- Të dijë se më të veçantët e krijesave, të cilët janë më të plotë në moral, arsye e dije janë profetët dhe dijetarët, të cilët kanë dëshmuar All-llahun si të vetmin Zot të adhuruar me të drejtë.

8- Të dijë se argumentet të cilat na i jep Zoti në horizont dhe në vetet tona tregojnë njësimin e madhërimin e Tij, krijimin, mjeshtërinë, urtësinë dhe gjëra të tjera të shumta të panjohura nga ne për krijesat e Tij.
Këto janë rrugët, të cilat All-llahu i lartësuar i ka shumuar, në mënyrë që të ftojmë krijesat me “Nuk ka të adhuruar të vërtetë, veç All-llahut” dhe këtë ftesë e filloi me librin e Tij.
Njeriu patjetër duhet të arsyetojë dhe të ketë siguri e dituri për këtë. Ai duhet të bashkohet, dhe të fusë themele e të ndërtohet mbi bazat e njësimit në të gjitha anët.
Kështu ngulitet ky besim dhe kjo dituri në zemër të njeriut, kështu bëhet besimi si malet e larta dhe nuk lëkundet nga dyshimet e fantazitë edhe pse shtohen kotësitë dhe përngjasimet, atij veçse i shtohet plotësimi.
Dhe për këtë ai anon në shikimin e argumentit dhe urdhërit të madh. Ky arsyetim është në Kur’anin e nderuar dhe çdo mendim e gjykim duhet të bazohet në ajetet e tij, të cilat janë fjala e All-llahut të nderuar.
Kur’ani është porta më e madhe për dijen e njësimit dhe përfitohen prej tij shpjegime të shumta, që mund të gjenden vetëm aty.
Së fundi, dëshmija “nuk ka të adhuruar të vërtetë veç All-llahut” kërkon sinqeritet në adhurim dhe të gjitha gjërat e tjera që adhurohen (njerëz, engjëj etj) janë adhurime të kota.
Merita e adhurimit i takon vetëm All-llahut, i Cili është i vetëm.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Kjo, ngase All-llahu është Ai i vërteti, dhe atë që lusin ata pos tij është e kotë …”. Suretu El Haxh, ajeti 62.
Punë, të cilat bien në kundërshtim me fjalën
“LA ILAHE IL-LALL-LLAH”.
Dije o vëlla musliman se All-llahu i lartësuar e bëri detyrë për të gjithë robët e Tij, hyrjen dhe kapjen në islam dhe ka ndaluar kundërshtimin e asaj që iu zbrit profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të), i cili i ftoi njerëzit për njësim.
All-llahu i lartësuar e ka bërë të qartë, se kushdo që e ndjek islamin, vërtet është drejtuar dhe kushdo që i kthen shpinën, vërtet ka humbur.
Po kështu në shumë ajete Kur’ani na thotë që të kemi kujdes nga llojet e shirkut dhe të mohimit.
Për këtë, përmendin dijetarët, muslimani del nga feja e tij (islami) në shumë lloje. Këto e prishin njësimin e tij dhe lejohet pastaj gjaku dhe malli i tij.

Shkurtimisht disa nga këto rrugë të rrezikshme janë:

1- Politeizmi (adhurimi i shumë zotave) në adhurimin e All-llahut.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “S’ka dyshim se All-llahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet atij shok (idhujtarinë)…”. Suretu En Nisaë, ajeti 48.

2- Ndërmjetësimi i dikujt tjetër midis teje e Zotit. Ai, i cili i kërkon ndihmë këtij ndërmjetësi, i lutet atij dhe mbështetet tek ai, vërtet ka mohuar.

3- Kush beson se udhëzimi dhe gjykimi i dikujt tjetër, është më i mirë se i profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të), ai është mohues.

4- Kush nuk mohon politeistët, kush dyshon në mohimin e tyre dhe ai i cili lavdëron idetë e tyre, ai ka mohuar.

5- Kush urren diçka, e cila ka ardhur prej profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të) edhe sikur të punojë me të, vërtet ka mohuar.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “Këtë për shkak se ata e urrejtën atë që e zbriti All-llahu, prandaj atyre ua zhduk veprat”. Suretu Muham-med, ajeti 9.

6- Kush tallet me shpërblimin dhe ndërshkimin e Zotit, të cilat i ka njoftuar profeti (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të) ose me ndonjë gjë brenda fesë islame, ai ka mohuar.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “…Thuaju: A me All-llahun, librin dhe të dërguarin e Tij talleni? Mos kërkoni fare ndjesë, ju pasiqë besuat , keni mohuar…”. Suretu Et Teube, ajeti 65-66.

7- Kush vepron magjinë ose kënaqet me të, ai ka mohuar.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “… E ata të dy nuk i mësonin askujt (magjinë) para se t’i thonin: “Ne jemi vetëm sprovë, pra mos u bë i pafe!…”. Suretu El Bekare, ajeti 102.

8- Kush ndihmon dhe bashkëpunon me politeistët kundër besimtarëve, ai me të vërtetë ka mohuar.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “… E kush prej jush i miqëson ata, ai është prej tyre. Vërtet All-llahu nuk vë në rrugë të drejtë popullin zullumqarë”. Suretu El Maide, ajeti 51.

9- Kush beson se mund të gjejë një sheriat (ligj) më të plotë se ai i profetit Muham-med (paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të), ai është mohues.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “E, kush kërkon fe tjetër, përveç fesë islame, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit”. Suretu Ali Imran, ajeti 85.

10- Kush e di, dhe i kthen shpinën fesë së Zotit, nuk e mëson dhe nuk punon me të, ai ka mohuar.
Thotë All-llahu i lartësuar në Kur’an: “E, kush është më zullumqarë se ai që këshillohet me ajetet e Zotit të vet, e pastaj u kthen shpinën atyre? Ne me siguri do të hakmerremi kundër kriminelëve”. Suretu Es Sexhde, ajeti 22.
Nuk ka dallim në të gjitha këto gjëra, dhe këto janë të rrezikshme. Prandaj është detyrë për muslimanin që të ketë frikë dhe kujdes për veten e tij.
Kërkojmë mbrojtje prej All-llahut për punët tona, në mënyrë që të mos marrim zemërimin dhe dënimin e Tij, paqja dhe mëshira e All-llahut qoftë mbi më të mirin e krijesave, profetin Muham-med, familjen dhe shokët e tij.
Fjala e një të mençuri:
“Humbja e kohës është më keq se vdekja, sepse humbja e kohës të shkëput ty nga Zoti, kurse vdekja të shkëput ty nga bota dhe banorët e saj”.

ALLAHU te shperbleft